DEPRESJA U MŁODZIEŻY – JAK ROZPOZNAĆ I WSPIERAĆ Coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją. Narodowy Fundusz Zdrowia podaje, że liczba niepełnoletnich pacjentów leczących się na zaburzenia lękowe oraz depresyjne wzrosła o 120% w ciągu ostatnich lat. Objawy tych zaburzeń są inne u dzieci niż u dorosłych – jak zatem rozpoznać depresję u młodzieży i jak wspierać nastolatków? Jak podaje najnowszy raport UNICEF (Keeley i in. 2021) na temat dobrostanu dzieci i młodzieży (stworzony na podstawie badań w 21 krajach na świecie), ponad 13% nastolatków w wieku 10–19 lat mierzy się ze zdiagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi. To blisko 80 milionów osób w wieku 10–14 lat na świecie! Spośród zgłaszanych dolegliwości lęk i depresja stanowią największy odsetek (blisko 40%) wszystkich diagnozowanych zaburzeń. Niezdiagnozowana na czas i nieleczona depresja u młodzieży ma szereg negatywnych skutków. W skrajnych przypadkach może skończyć się nawet śmiercią.
Jak zatem wspierać nastolatków i młodzież zmagającą się z depresją?
DEPRESJA U MŁODZIEŻY – JAK ROZPOZNAĆ, OBJAWY
Depresja nie jest łatwa do rozpoznania, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Objawy mogą być często traktowane jako normalne zmiany emocjonalne i psychologiczne zachodzące wraz z rozwojem dziecka i wkraczaniem w kolejne fazy dorastania. Podstawowymi objawami depresji są: smutek, poczucie beznadziejności i zmiany nastroju. Oznaki i objawy depresji u dzieci obejmują także: wycofanie społeczne, rozdrażnienie lub złość, napady agresji.
Więcej…
 Żadne z naszych dzieci nie wyobraża sobie świata bez internetu. Korzystanie z sieci stało się elementem naszej codzienności. Smartfony zapewniają nam dostęp do wiedzy, ułatwiają pracę, zapewniają rozrywkę. Co więcej, ekrany w ostatnim czasie przyciągają tyle uwagi, że dosłownie zmieniają styl życia całych rodzin.
Jak być dostępnym dla swoich najbliższych kosztem dostępności dla reszty świata? O korzystaniu z urządzeń elektronicznych i ich wpływie na rozwój dziecka dowiecie się Państwo z artykułu Jespera Juula – link: Korzystanie z urządzeń elektronicznych i ich wpływ na rozwój dziecka (dziecisawazne.pl). Znajdziecie tam informacje o relacji z dzieckiem w cieniu smartfona, a także propozycje zasad ekranowych w domu. Polecam!
Więcej…
|
Psycholog szkolny – dr Joanna Łubnicka, tel. 86 275 20 08 wew. 215
Można się ze mną spotkać w sali nr 26 w następujące dni i godziny:
Poniedziałek 8.10 – 13.10
Wtorek 8.10 – 13.10
Środa 11.30 - 15.00
Czwartek 11.30 - 15.00
Piątek 8.10 - 11.10 lub 11.00 - 14.00
Czym zajmuje się psycholog szkolny?
Psycholog szkolny to osoba, która zajmuje się w szkole pierwszą pomocą psychologiczną oraz bierze aktywny udział w życiu szkoły. Mogą się do niej zgłosić wszystkie osoby tworzące szkolną społeczność (uczniowie, rodzice/opiekunowie uczniów, nauczyciele), które zmagają się z różnego rodzaju trudnościami emocjonalnymi, związanymi z funkcjonowaniem w grupie społecznej czy nauką szkolną.
Najważniejszym celem pracy psychologa szkolnego jest zapewnienie opieki psychologicznej uczniom oraz udzielanie wsparcia rodzicom i nauczycielom. W związku z tym prowadzę indywidualne lub grupowe spotkania z uczniami (konsultacje, terapię), ale również realizuję warsztaty psychoedukacyjne dla uczniów mające na celu m.in. rozwój umiejętności w zakresie zarządzania swoimi emocjami, asertywności, integracji, kreatywności, a także wielu innych umiejętności społecznych będących narzędziem do radzenia sobie w codziennym życiu. Podejmuję także działania interwencyjne w sytuacjach kryzysowych oraz aktywnie uczestniczę w działaniach wychowawczo - profilaktycznych na terenie szkoły. Służę pomocą rodzicom w formie konsultacji, warsztatów, grup wsparcia.
|
Jeśli:
- martwi Cię zachowanie Twojego dziecka,
- chcesz dowiedzieć się jak pracować ze swoim dzieckiem w domu,
- niepokoją Cię jego wyniki w nauce,
- potrzebujesz wsparcia/porady w trudnej sytuacji,
- coś się dzieje w Twojej rodzinie i boisz się, jaki to będzie miało wpływ na Twoje dziecko,
- zachowanie Twojego dziecka nagle się zmieniło, ale nie wiesz dlaczego,
- Twoje dziecko jest nieśmiałe lub agresywne i chciałbyś mu pomóc to zmienić,
- chciałbyś poprawić lub pogłębić relacje ze swoim dzieckiem,
- czujesz, że wyczerpałeś już swoje zasoby jako rodzic, że nie wiesz jak dotrzeć do swojego dziecka, by zaczęło słuchać,
- nauczyciele zwracają uwagę, że w szkole z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego (np. ma problemy z koncentracją uwagi, ujawnia trudności w nauce, łatwo wpada w gniew, nie stosuje się do obowiązujących zasad, jest lękliwe lub wycofane),
- Twoje dziecko zachowało się w taki sposób, że czujesz się zaskoczony i chcesz się upewnić czy wszystko jest w porządku,
Przyjdź – razem spróbujemy sobie z tym poradzić!
W naszej szkole w sali nr 26 mieści się gabinet psychologa. I niby rodzice cieszą się, że ktoś w razie czego pomoże rozwiązać problemy, ale jednocześnie większość wolałaby nigdy nie przekroczyć tych tajemniczych drzwi. A kiedy wychowawca proponuje spotkanie ze specjalistą, w głowach rodziców pojawiają się pytania i wątpliwości. Jednak większość z tych obaw ma niewiele wspólnego z rzeczywistą wizytą u psychologa dziecięcego.
„Na pewno jestem złym rodzicem”. „Co ona o nas pomyśli?”
To nie tak. Dzieci nie przychodzą na świat z instrukcją obsługi pod pachą. Rodzice uczą się trudnej sztuki wychowania, często popełniając błędy. Przychodząc do gabinetu, wysyłasz jasny sygnał – zależy mi na moim dziecku, chcę mu pomóc.
Psycholog przede wszystkim docenia zaangażowanie rodziców, zdając sobie sprawę, że przyznanie się do problemu bywa bardzo trudne. A jeśli czasem wskaże ci jakiś błąd, zaproponuje zmianę podejścia czy metod wychowawczych, to nie zrobi tego po to, aby ci „dołożyć” czy udowodnić, że nie nadajesz się do swojej roli, ale po to, aby pomóc dziecku. A przecież ty też tego chcesz, prawda?
Więcej…
|
|
|